08 Απρ Ελεύθεροι;; Πολιορκημένοι.. – Αρθρογραφεί η Μαρία Βέη

Ελεύθεροι;; Πολιορκημένοι..

Ο άνθρωπος δεν έμεινε σε αδράνεια αλλά από αρχής του κόσμου ήθελε να αγγίξει το άπιαστο, να βιώσει το ακατόρθωτο και να πετύχει το αδύνατο! Κανείς φυσικά δεν μπορεί να του πει ότι δεν κατάφερε πολλά! Από κυνηγός και συλλέκτης στις πρώτες κοινωνίες, η ανακάλυψη του αρότρου τον έκανε καλλιεργητή της γης και το πολυμήχανο μυαλό του δημιούργησε το εμπόριο. Χιλιάδες ανακαλύψεις από τότε μέχρι την μορφή του σύγχρονου κόσμου, το τυπογραφείο, ο ατμός, το ρεύμα, το αυτοκίνητο, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και χιλιάδες ακόμη.

Ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι, κατέκτησε τους Πόλους και εξερεύνησε το Έβερεστ. Σύγχρονες τεχνολογίες μας πρόσφεραν δυνατότητες να επικοινωνούμε με την άλλη άκρη της γης κι αν ακόμη το επιθυμούμε, και φυσικά μπορούμε και να το πληρώσουμε, γιατί όχι ,να μπούμε και σε ένα αεροπλάνο και να βρεθούμε σε μία άλλη ήπειρο. Δεν είναι φυσικά λίγες και οι ανακαλύψεις στις επιστήμες του πνεύματος , αφού πλέον όλοι γνωρίζουμε και συζητούμε περί ασυνειδήτου, ενσυναίσθησης , παρορμήσεων και πολλών άλλων εννοιών που δημιουργήθηκαν με στόχο την βαθύτερη κατανόηση του ατόμου!

Ο σύγχρονος άνθρωπος λοιπόν , ένα θαύμα της φύσης, πίστεψε στην παντοδυναμία του , σαν να ήταν το μοναδικό ον πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και άρχισε να φέρεται εγωιστικά και καιροσκοπικά! Συσσώρευσε υλικά αγαθά ως σύμβολο της αξίας του και έφτιαξε οικογένειες με γυαλιστερή βιτρίνα για να κρύψει την μοναξιά του, ενώ συμπεριφέρεται στην φύση σαν να είναι υποχρεωμένη να τον ανέχεται!

Ενώ λοιπόν έμοιαζε ότι τίποτα δεν τον σταματά, εμφανίζεται ένας ιός, εκατομμύρια φορές μικρότερος από το μέγεθος ενός μωρού και πατάει απότομα το φρένο στο αυτοκίνητο της ανθρωπότητας που πήγαινε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο άγνωστο…..

Το αποτέλεσμα όπως σε κάθε απότομο φρενάρισμα, το αυτοκίνητο σταματά και το περιεχόμενο του  πέφτει στις «πλάτες» των επιβατών. Ο φόβος επικρατεί και ο καθένας ακινητοποιημένος, όπως ο φόβος ορίζει, σκέφτεται την επόμενη ημέρα!

Ο μέχρι χθες παντοδύναμος άνθρωπος βρίσκεται εγκλωβισμένος μέσα στα σπίτι, που δούλευε ατελείωτες ώρες για να αποκτήσει και να το γεμίσει με όλα τα «απαραίτητα» αγαθά! Υπάρχει γύρω του και η οικογένεια που συνειδητοποιεί, ίσως και για πρώτη φορά, ότι αποτελείται από αγνώστους, που καλείται τώρα να γνωρίσει, αφού τελείωσε η δικαιολογία της «δουλειάς» και χρειάζεται να μείνει μαζί τους για μέρες.

Άλλοι πάλι, πρεσβευτές της ανεξαρτησίας , συνειδητοποιούν την μοναξιά που έχουν επιβάλλει στον ίδιο τους τον εαυτό, από φόβο μην πονέσουν αν πλησιάσουν ουσιαστικά κοντά σε κάποιον, με αποτέλεσμα να φύγουν μακριά κι από τον ίδιο τους τον εαυτό.

Σε όποια φάση όμως κι αν βρίσκεται ο καθένας υπάρχουν και κοινές συνειδητοποιήσεις , όπως ότι τα υλικά αγαθά δεν αντικαθιστούν τις ειλικρινείς σχέσεις και ακόμη πιο σημαντικό, την παροδικότητα των πάντων! Μία αναβολή , ένα αύριο ήταν η δικαιολογία για να αποφεύγουμε πράγματα, με την σιγουριά πάντα ότι κι αύριο εδώ θα είμαστε στη ίδια συνθήκη! Ένα συνεχές τρέξιμο να προλάβουμε να έχουμε πιο πολλά, να φαινόμαστε πιο δυνατοί, καλύτεροι πάντα από τον διπλανό. Καμία στιγμή δεν σταματούσαμε να βιώσουμε ευγνωμοσύνη για όσα είχαμε, εκείνα τα δεδομένα μικρά, το καθαρό νερό, το ζεστό κρεβάτι, μία χαρούμενη συντροφιά , μία αγκαλιά κτλ . Μιλάω για όλα εκείνα που αν κάποιος μας έλεγε ότι χαίρεται και αρκείται που τα έχει τον κοροϊδεύαμε ως ονειροπαρμένο , χωρίς προβλήματα!

Τώρα όμως μέσα στα κλουβιά που μόνοι μας φτιάξαμε όχι για να ζούμε πραγματικά αλλά για να χωρούν οι αξιοπρέπειες μας, ένας μικρούλης ιός , δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο να σκεφτεί και να αρχίσει από την αρχή, αφού η πραγματική του δύναμη δεν είναι στην ύλη και την επαγγελματική ταυτότητα αλλά στο καθαρό μαζί και την Αγάπη! Ναι η υγεία μας, ένα πρωινό χαμόγελο, η ζεστασιά του ήλιου, μία αληθινή αγκαλιά και το ενδιαφέρον για τον διπλανό (όχι αυτόν που μας συμφέρει) συνθέτουν την πραγματική παντοδυναμία του ανθρώπου που μπορεί με αυτά τα υλικά να δημιουργήσει την ευτυχία του!

Ίσως αυτή να είναι και η τελευταία ευκαιρία της ανθρωπότητας να χρησιμοποιήσει όλα όσα έχει δημιουργήσει προς όφελος της και εξέλιξη του κόσμου κι όχι ως επιβολή ισχύος, διάκριση και μεγαλομανία. Είναι σε όλους μας γνωστό ότι το ίδιο μαχαίρι που μπορεί να κόψει ψωμί για να ταΐσει μία οικογένεια , μπορεί να γίνει το όπλο να αφαιρεθεί μία ζωή. Ας βρούμε ξανά έναν καλύτερο προσανατολισμό …μας αξίΖΕΙ!!!

Μαρία Βέη
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Ψυχοθεραπεύτρια